Onze cursisten van de laatste cursus Tegels sjrieve hebben samen met docent Toine Ambaum een verhaaltje in het Tegels dialect geschreven. Iedereen schreef achtereenvolgens één alinea. Het verhaal is nog niet klaar. Bepaal jij hoe het verder gaat? We ontvangen je bijdrage graag via info@hktegelen.nl en voegen dit toe aan dit verhaal. 

 

Kebouters zien die robotgraasmeiers kótsmuug

Door ’t röstige dörpke Sjteyl sjtruimp al ieëwe de Aolsbaek. En naeve die baek, tösse Nabbe en ’t Kaaloeër, woeëne ouch al net zoeë lang de Aolsbaekkebouters. Wie d’r minse kwame woeëne, ginge de kebouters de häöf van de minse beejhaje. Det deje ze as idderein al in bèd loog. Ze  hele ’t graas beej, verzörgde de blome en hele ouch de hèk kort. De minse wiste waal det emes det deej, aevel ze hadde nag noeëts ‘ne kebouter gezeen.

Op zekeren daag ging d’r emes verhoeze en de nie bewoeëners wólle ’t graas èlken daag kort hebbe. En ömdet ze has noeëts thoes ware, sjafde ze zich ‘ne robotgraasmeier aan. Dae kós daag en nach doorblieve gaon en ’t graas bleef lekker kort. De kebouters makde det ieërs niks oet, wies det ze d’r achter kwame det ze euverdaag wakker bleve van det gezoes van dae robot en  ’s nachts neet röstig mieër kóste sjpeule op ’t graas. Dae robot ging kris kras euver ’t graas en alles wat in de waeg sjtóng of leep ging öm. Öm de haverklap loge d’r kebouterkinger te bäöke van de pien.

Ouch angere bewoeëners vónge dae robot ’n good idee en wólle d’r ouch ‘nen aansjaffe.

De kebouters ware kwaod en besjlote d’r get aan te gaon doon. D’m baas van de kebouters, kebouter Sjaek, reep alle kebouters beej ein öm same nao te gaon dinke euver ’n plan öm die robotgraasmeiers ’t laeve zoeër te make.

 

Dae nach woort d’r neet gesjpuld door de kebouters,  maar kwame ze beejein öm ’n plan te bedinke, wie ze vur altied van dae sjtómme robotgraasmeier aaf kóste kómme en geliek zouwe kènne vurkómme det anger bewoeëners zich ouch zónne knómmel ginge aansjaffe.

Sjaek, de kebouterbaas, haet idderein beejein gerope op ’n aope sjtök graasveld aan de waterkank en sjteit al, mèt zien sjpeciale “baasmuts”  op ziene kop, klaor op ‘ne groeëtem boumsjtrónk. ’t Is erg ónröstig ónger de kebouters en ’t lök Sjaek maar neet öm idderein sjtil te kriege.

Maar oetintelik hèlt idderein de mónk, en Sjaek haolt net aom öm aan ziene praek te beginne wie Merie, Sjaek zien vrouw, keihel begint te kwaeke en nao ’t water te wieze. Merie is net pas aankómme loupe, ’t is get later ömdet ’t de roeëzesjtroek van de femielie Ingele nag had mótte sjnoeie en det waas toch get mieër wèrk gewaes, ömdet ’t zich iddere kieër de heng aope haolde aan de däöres van dae sjtroek.

Aevel, naodet Merie dus had sjtaon te kwaeke kieke alle kebouters in de richting wao Merie net had sjtaon te wieze.

Dao ,baove ’t water oet,  sjtaeke 2 witte kebouterbetskes ömhoeëg, en ömdet ’t volle maon is , valle ze nag ‘ns extra hel op in det duustere water.

Alle kebouters sjtaon poepsjtil te kieke, nemes zaet d’r get, en zelfs Sjaek, dae normaal toch altied waal get te zègge haet, sjteit ouch mèt zien keboutermundje wied aope te kieke nao die betskes die net op det moment ónger water floepe. Geliek daonao kump d’r ‘n gries köpke baove water mèt dao ónger ‘ne lange wittem baard.

Door alle drökte haet nemes in de gate det dae vervlookde robotgraasmeier waal akelig doeën in de buurt kump van eur verzamelplaats.

Jidderein sjtaart nao ’t gries köpke, mèt dae lange wittem baard. Det is dae geweiden Hubér, dae altied emes taats duit make! Ouch nów is hae nao Sjaek aan ’t wieze en hel aan ’t lache. “Hahaha”, zaet geweide Hubér, in plaats van nao mien betskes te kieke, kèns se baeter de robotgraasmeier in de gate haje! As geej neet gauw aan de kank gót wuuert d’r kebouterkebab van uch gemak! Alle kebouters dreie zich öm en zeen det de robotgraasmeier op eur aafkump. Jidderein begint te kake en houwe aaf. Sjaek en Merie helpe Hubér op ’t druuege en ouch zeej dreej make zich oet de bein. As oetintelik alle kebouters veilig zien, is vur Sjaek de maot vaol en wuuert  kniensgiftig! ’t Mót maar èns aafgeloupe zien mèt die misselike robotgraasmeiers.

Sjaek begint inèns hieël hel te fluite en Hubér kiek ‘m mer gek aan. Wat duit hae nów? Inèns vult Hubér de grònk trille en zuut in de verte get aan kómme renne. “Wat is det”, vruueg Hubér? “Det is mien veldmoes”, zaet Sjaek. Wie de veldmoes aankump,sjpringe Sjaek en Merie op de rök van de moes en gaon op de klater. Óngertösse kómme de kebouters langzaamaan wir teveursjien en beginne zich zörg te make wat ze nów mótte doon. Ze gaon in ‘n rundje sjtaon en Hubér, die groeëtmoel, begint te klasjenere. “Weej hebbe ideje nuuedig öm die versjrikkelike robotgraasmeiers taege te haje, aevel wie”? Jidderein begint te sjtraevele en sjrieëve doorein haer. “Wat mótte weej toch doon!?” En precies op det moment kump die veldmoes aanrenne, mèt Sjaek en Merie, die ’n tuinsjlang in de heng hebbe…….

Sjaek en Merie sjpuite mèt ’n kaaj sjtraol water oppe robotgraasmeiers en door al daen tumel vèlt de veldmoes euver ’n lolliesjtekske det ein van die sjnótjónge neet had opgeruump. Door deez sjtóm actie woorte de kebouters zeiknaat gesjpaote in plaats van de robotgraasmeiers en bringk eur idee jaomergenóg neet wat ze haopde. Nów kènne alle kebouters eur kleier en mutskes oppe wasdraod hange en mèt eur bloeëte betskes vur de kachel gaon zitte. “Pedómme nag, wie gaon weej det aanpakke”, zaet Sjaek taege Merie, die alletwieë nag zitte op te druuege en oet te hiege van det sjpektakel.

Hubért,d’n dörpsgek, sjteit aan de deur, ömdet hae ’n idee had gekrege, wie hae ónger de wermen douche sjtóng, en det kwaam hae netuurlik aan Sjaek vertèlle. Op d’n achtergrónk waas wir vuuel leweit te huuere en Sjaek had efkes gènnen tied  vur Hubért. : Vertèl mich dien idee later maar, want ich zeen ein greun mutske vurbeej vlege en det mót ’t mutske zien van Lei van de Vlaegel”. Sjaek geit op óngerzeuk oet en sjtiefelt door ’t nag neet gemeide graas. Hae zuut ’n hank zjweie tösse de sjpere graas en banjert d’r op aaf. Dao zuut Lei. “Zeg Lei,wat is d’r mèt dich aan de hank?” “Jao Sjaek,man man, ich waas ’n sjtökske gaon wandele öm nao te dinke euver die vervlookde robotgraasmeiers en op èns zoot ich vas”. Sjaek geit èns doeënderbeej kieke en zuut det Lei vas zit in d’n oplajer van dae sjtómme graasmeier, aevel zuut ouch det dae robotgraasmeier wir truuk kump öm zich dus wir op te gaon laje. Sjaek rup Hubért, dae ouch is kómme aanloupe. Same beginne ze aan Lei te trèkke en te trèkke mèt alle krach die ze hebbe.. Intösse is ouch Mien van ’t Zjwaegelke kómme kieke en sjtèlt veur öm de sjoonreme los te make en zoeë Lei los te kriege van det sjietdink. Zoeë gezag zoeë gedaon en net op ’t nipperke kump Lei los, aevel jaomergenóg zónger sjoon en gater in de zök. “Jao”,zaet Sjaek, ” den mós se Truus die gater in de zök maar laote sjtoppe.

Nao al det gedeuns hebbe ze waal ergen hónger gekrege en gaon same ’n hepke aete. Tiedes det aete van ’n sjtök kerboet mèt kroet en vers gebakke eppelkes kump Hubért mèt zien idee vur d’n daag. “Wat as weej nów èns d’r vur zörge det de sjtroum wuuert aafgesjlaote en det dae graasmeier zich neet mieër kèn oplaje?

‘Det is aevel ’n good idee!’, beaamp Mien, ‘den mótte we Kebouter Kuueb d’n electriciën gaon vraoge wie we det ’t beste aan kènne pakke.’
Opgetaoge sjtiefelt Mien, Hubér, Sjaek en Merie nao de paddesjtool van Kuueb.
Hubér nimp ’t woort, ’t waas aevel ouch zien idee. Kuueb sjtriek zich ‘ns euver zienem baard. ‘Kebuiterkes’, zaet hae naodet hae d’r efkes euver nao haet gedach, ‘ich heb d’r waal ’n idee euver, det gaon ich oetwèrke en den roop ich uch wir beejein.
Zoeë gezag, zoeë gedaon. Kuueb sjpoojt zich nao zien teikentaofel en geit ieferig aan ’t wèrk. Hae lek ’n groeët vel pepeer neer. Zuk in de laaj nao de potluuej. Vingk in de kas in de sjop ‘ne liniaal en geit nao van Heel vur ‘ne nieje gum. 3 Daag en nachte achterein is hae aan ’t teikene, doorsjtrepe, gumme en maete. Nów is hae tevreje en geit  nao Hubér: ‘Rups dów alle kebuiterkes vur vannach beejein op de sjtrónk beej die van Op ‘t Veld in d’n haof?’ En Kuueb kós eindelik nao bed.
Hubér geit alle paddesjteul aaf öm idderein oet te nuuedige. Alle kebuiterkes woorte d’r zenewechtig van en haope det ’t sjnel nach zou waere. Öm middernach sjpoje ze zich allemaol nao d’n haof van Op ’t Veld, wao Kuueb zien teikening al mèt punaiskes op 2 buim haet vasgezatte. De kebuiterkes die d’r al ware beginne taegenein te sjmiespele. Want zeen zeej det good dao op die teikening?. Wat had Kuueb zich in godsnaam in de kop gehaold?!

 

Keub sjteit bie de teikening en hae kiek ein bietje verlaege veur zich oet. Wie idderein d’r is nimp hae ’t waord. Hae kalde, zo wie geweunlik, neet hèl en de kebuiterkes mósjte good loestere om ‘m te kinne versjtaon. “Leef kebuiterkes”, zo zaewtr Keub, “geer wit det ich neet in Sjteyl gebaore bin. Ich bin waal lang geleje nao dees kenj van ós sjoon pervincie gekómme en ich versjtaon ’t plat van hie ouch good, mer kalle en sjrieve kin ich ’t neet good. Daorom haaj ich ’t bie ’t plat van mien gebaortesjtreek. Geer höb mich gevraogd om ein oplossing te bedingke veur dae graasmèjer wo veer zo veul las van höbbe. Nao lang prakkezere en de veurs en taeges good taegeneuverein te zètte höb ich ’t volgende bedach:
1. Veer moge nieks versjangelere wat neet van ós is. Dae graasmèjer of get angers kepot make mage veer dus neet doon;
2. Veer moge nieks doon wat ein gevaor veur ós of de beeste of de miensje zow kinne inhaje. Veer mótte dus veural  vanne sjtroumdräöj aafblieve;
3. Veer kinne allein hie boete inne haof get doon want veer zint toch tuinkebuiterkes, of neet soms?
Kiek, dae graasmèjer kump neet euveral. D’r is ‘ne draod róndjóm ’t graasveldj en dae mèjer blief dao binne. Es veer dae draod noe oppakke en örges angers neerligke dan kump dae mèjer neet boete det sjtökske graas wo dae draod omhaer ligk. Zo kinne veer det knómmelsdingk zogezag vange en opsjloete en waere veer neet meer euverhoup gevare. Ich höb eers alles opgemaete en oppe teikening achter mich oetgeteikend wo dae draod dan mót kómme te ligke.
Veer zint mit eine hele houp kebuiterkes en veer wirke allein sjnachs es ’t dónker is en de miensje ós neet kinne zeen. Zo gauw ’t aovend waerd pakke veer mit alleman dae draod op en vange veer dae mèjer. Veer mótte good óplette det dae mèjer neet meer bie de oplajer kint kómme. Zo gauw zien batterie laeg is duit det misselik dingk nieks meer. De mèjer is dan neet kepot mer veer höbbe d’r aevegood gaar gein las meer van.
Taenge de mórge mótte veer de draod waal weer truuk oppe eigelike plaats ligke zodet de miensje neet inne gate kriege wat veer sjnachs gedaon höbbe. Es de luuj noe mer dök genóg sjmorges eine mèjer vinje dae neet kepot is mer ’t toch neet duit dan kriege ze d’r vreug of laat genóg van en doon ze dae knómmel messjien waal aanne kantj en dan zint veer van die elenj aaf zónger det emes wit wat veer höbbe gedaon.
Toet ’t zo wiet is zalle veer waal allemaol duchtig mótte aanpakke mer det hoof neet erg te zint. Van hèl wirke is nag nooits emes dood gegaon en dink mer aan ’n leedje wat de miensje höbbe. Det geit euver sjravele en sjoefte in t laeve mer ouch euver genete van ’t laeve. En det letste moge veer zeker neet vergaete te doon.

 

………

Bepaal jij hoe het verder gaat? We ontvangen je bijdrage graag via info@hktegelen.nl en voegen dit toe aan dit verhaal.